Τίτλοι τέλους για το «Βήμα» και «Τα Νέα»

ΜΜΕ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Σάββατο, 28 Ιανουαρίου, 2017

Με μια ανακοίνωση υπό τον τίτλο «Ποιοι στραγγαλίζουν τον Τύπο» που δημοσιεύεται στις ιστοσελίδες, τόσο του Βήματος όσο και των Νέων, ο ΔΟΛ γνωστοποίησε σήμερα ότι από την Δευτέρα αναστέλλει την έκδοση των δυο εφημερίδων. Όπως εξηγεί στην ανακοίνωσή, ο Οργανισμός αναγκάστηκε να πάρει αυτή την απόφαση για οικονομικούς λόγους, καθώς οι πιστώτριες Τράπεζες δέσμευσαν κάθε έσοδο που είχε.

 

Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

 

«Το «Βήμα» και «Τα Νέα» αναγκάζονται να αναστείλουν εντός των ημερών την έκδοσή τους για οικονομικούς λόγους.

Και αυτό γιατί οι πιστώτριες τράπεζες αποφάσισαν να δεσμεύσουν - και δέσμευσαν - προς όφελός τους, έναντι των δανείων που έχουν χορηγήσει, κάθε έσοδο του Οργανισμού, είτε αυτό προέρχεται από την πώληση των εφημερίδων είτε από την καταχώριση εμπορικών διαφημίσεων.

Ουσιαστικά ο Οργανισμός στερείται κάθε διαθέσιμου πόρου με αποτέλεσμα να μη δύναται να υποστηρίξει την εκτύπωση των εφημερίδων του, ούτε βεβαίως να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία των άλλων μέσων που διαθέτει.

Κατά τα φαινόμενα οι πιστώτριες τράπεζες, Alpha Bank, Εθνική Τράπεζα, Πειραιώς και Eurobank, αποφάσισαν την ένταξη του Οργανισμού σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης μη λαμβάνοντας καμία πρόνοια για τη συνέχιση των εκδόσεών του. Απέρριψαν ακόμη και το θετικό για αυτές αίτημα μιας ενδιάμεσης χρηματοδότησης, η οποία θα διατηρούσε ενεργό το περιουσιακό στοιχείο και την αξία του, τρέχουσα και άυλη, αλώβητη.

Εναντι, λοιπόν, της ένταξης στο καθεστώς ειδικής διαχείρισης, η οποία αναμένεται να λάβει χώρα τις επόμενες ημέρες, αφαίρεσαν κάθε δυνατότητα συναλλαγής από τον ΔΟΛ.

Το δυστύχημα είναι ότι οι τράπεζες αδιαφόρησαν για την τύχη των 500 και πλέον εργαζομένων, οι οποίοι απλήρωτοι επί μήνες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους προκει?ένου να διασώσουν τις εκδόσεις και τα άλλα Μέσα του Οργανισμού.

Οι διοικούντες τις τέσσερις τράπεζες, χωρίς καμία αίσθηση ιστορικότητας και δημοκρατικής ευθύνης, αγνοούν επίσης ότι με τις σαράφικες επιλογές τους στραγγαλίζουν τις καταξιωμένες στη συνείδηση του ελληνικού λαού φωνές της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης και επιχειρούν να σβήσουν από τον εκδοτικό χάρτη τις σοβαρότερες εκφράσεις ορθολογισμού και εθνικού συμφέροντος.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι μαζί με «Το Βήμα» και «Τα Νέα» θα υποβαθμιστούν αξίες του αστικού μεταπολεμικού συστήματος και θα καταρρεύσουν βασικές εστίες των Γραμμάτων, της Τέχνης και του Πολιτισμού. Και μαζί τους βεβαίως η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση που υποκριτικά εκδηλώνουν το ανδιαφέρον τους για τη διάσωση των εφημερίδων αλλά επί της ουσίας αδιαφορούν και δεν συναινούν για την καταθεση μιας τροπολογίας που θα μπορούσε να λύσει προσωρινά το χρηματοδοτικό πρόβλημα.

Στην πραγματικότητα οι δύο εφημερίδες, που εκδίδονται από τη δεκαετία του '20, φιμώνονται! Η διοίκηση του ΔΟΛ επιφυλάσσεται να αναπτύξει δημοσίως τα επιχειρήματά της σχετικά με τη δίωξη του Οργανισμού. Οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι υπηρέτησαν και υπηρετούν τις αξίες της ακηδεμόνευτης δημοσιογραφίας, συνεχίζουν και θα συνεχίσουν, παρά τις αντιξοότητες, τον αγώνα για τη διάσωση του Οργανισμού, των ιστορικών εφημερίδων και των άλλων εκδόσεών του.

Αυτή είναι η υπόσχεσή μας σε όλους εσάς που μείνατε μαζί μας τόσα χρόνια».

___________

http://www.amna.gr/articlep/140471/Titloi-telous-gia-to-%C2%ABBima%C2%BB-kai-%C2%ABTa-Nea%C2%BB

Θα μπορούσε να είναι η Φωτογραφία της Ημέρας!!!

Πάνος Αϊβαλής
δημοσίευση της Πετρουλα Δουλάμη.

Θα μπορούσε να είναι η Φωτογραφία της Ημέρας!!!

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ....
ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ...!

Τηρείται η Εργατική, Ασφαλιστική και Φορολογική Νομοθεσία στα ΜΜΕ τα οποία στηρίζονται από τις Τράπεζες;

Νέα δημοσίευση στο Ενιαίο Ταμείο στα ΜΜΕ

Τηρείται η Εργατική, Ασφαλιστική και Φορολογική Νομοθεσία στα ΜΜΕ τα οποία στηρίζονται από τις Τράπεζες; από gr.mme.observer Ενδιαφέρονται οι Ενώσεις Συντακτών, η ΠΟΕΣΥ και τα Σωματεία ΜΜΕ; Δίνουμε στη δημοσιότητα (όπως κάνουμε συστηματικά από τις αρχές Ιουνίου του 2016, αξιοποιώντας το άρθρο 6 του Ν. 4374/2016), τα στοιχεία για τη διαφημιστική δαπάνη των τεσσάρων συστημικών Τραπεζών και της Τράπεζας Αττικής, εμπλουτισμένα με το γ’ τρίμηνο του 2016, επιμένοντας να ρωτάμε τη συνδικαλιστική ηγεσία του Κλάδου των ΜΜΕ,που «φλέγεται» για τη «νέα συμφωνία εργαζομένων - εργοδοτών», με μείζον ζητούμενο την «ανακεφαλαιοποίηση» και διεύρυνση των ασφαλιστικών ΝΠΙΔ του κλάδου: Θα ζητήσει ελέγχους από το Υπουργείο Οικονομικών, για ενδεχόμενη διαφυγούσα φορολογητέα ύλη (π.χ. αγγελιόσημο), μέσω τριγωνικών συναλλαγών, καθώς όπως φαίνεται σε μία τουλάχιστον περίπτωση στον πίνακα που παραθέτουμε, η ανακεφαλαιοποιημένη με τα λεφτά του ελληνικού λαού Eurobank, τιμολογεί στον ΑΝΤΕΝΝΑ GROUP (SERBIA); Κι αν αυτό συμβαίνει με την, ανακεφαλαιοποιημένη με τους φόρους μας, Τράπεζα, τι ακριβώς έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια, με το πλήθος θυγατρικών των μεγάλων πολυεθνικών -διαφημιζόμενων και διαφημιστικών εταιρειών-, που δραστηριοποιούνται (όπως και πολλά μεγάλα ελληνικά συγκροτήματα ΜΜΕ), στην ευρύτερη Βαλκανική και στην Κύπρο; Με την ευκαιρία, να θυμίσουμε σε όσους έχουν «κοντή μνήμη», ότι ο Όμιλος ΑΝΤ1, στην (ακυρωθείσα από το ΣτΕ) δημοπρασία τηλεοπτικών συχνοτήτων HD πρόσφερε 75.900.000 ευρώ, ενώ μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, απαντώντας σε ερώτηση στη Βουλή, ο αρμόδιος υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής και ΜΜΕ, Νίκος Παππάς, ανέφερε: «Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία επιστροφής των χρημάτων στους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών επισημαίνουμε ότι μετά και τη δημοσίευση της απόφασης από το ΣτΕ θα ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες τυπικές διαδικασίες που αφορούν τις σχέσεις της κάθε εταιρείας με τις φορολογικές αρχές». Θα πάρουν θέση για την πρωτοφανή προσφυγή της ΕΙΤΗΣΕΕ στο ΣτΕ, με την οποία ζητεί εξαίρεση από την υποβολή δηλώσεων ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ, για τους ιδιοκτήτες καναλιών και τα διευθυντικά στελέχη τους, ή θα στρουθοκαμηλίζουν (επιεικώς…), παρακαλώντας τους καναλάρχες για νέο, «ιδιωτικής προέλευσης» πόρο; Θα πάρουν ΑΜΕΣΑ πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΤΥΠΟΥ,με τη συμμετοχή όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων του κλάδου, την ενοποίηση ομοειδών και μείζον ζητούμενο την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας; Έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο συνδικαλιστικός κατακερματισμός ευνοεί μόνο τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ και τους καθ’ έξιν λομπίστες που υποδύονται τους «δημοσιογράφους»; Ενδιαφέρονται εάν απασχολούνται ανασφάλιστοι συνάδελφοι, που αμείβονται με «μαύρα» ή αποδείξεις δαπάνης, σε ΜΜΕ τα οποία εισπράττουν αφειδώς διαφήμιση Τραπεζών και κρατική διαφήμιση; Θα αξιοποιηθεί επιτέλους η ΕΡΓΑΝΗ από τις ηγεσίες μας, για να διασταυρωθεί ημισθωτή απασχόληση στα ΜΜΕ που στηρίζονται άμεσα και έμμεσα (ανακεφαλαιοποίηση συστημικών τραπεζών) από τα βαριά φορολογούμενα υποζύγια των μνημονιακών πολιτικών; Θα ασκηθεί πίεση στην πολιτική ηγεσία ώστε να ενεργοποιηθεί με την έκδοση υπουργικής απόφασης το άρθρο 42 του Ν.4410/2016 (ΦΕΚ 141 Α’ 3.8.2016), που επιβάλλει τη δημοσιοποίηση των μεγαλο-οφειλετών (άνω των 150.000 ευρώ) των Ασφαλιστικών Ταμείων; Θα ασκηθεί πίεση ώστε να εφαρμοστεί άμεσα η κυβερνητική ΔΕΣΜΕΥΣΗ για δημοσιοποίηση της διαφημιστικής δαπάνης των εποπτευόμενων από τα υπουργεία ΔΕΚΟ; ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΠΑΝΤΟΥ! ΣΣΕ και ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΡΑ! ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ & ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ gr.mme.observer | 18 Ιανουαρίου 2017 στο 6:06 μμ | Κατηγορίες: ΕΤΑΠ-ΜΜΕ | URL:http://wp.me/pyE2b-1pQ

Δημοκρατικός έλεγχος: Η απάντηση στις ανισότητες της παγκοσιοποίησης.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ  ΘΕΜΑΤΑ

του Γιάννη Μυλόπουλου(*)

Σήμερα η περιουσία οκτώ μόλις ανθρώπων είναι ίση με τον πλούτο του φτωχότερου μισού του πληθυσμού της γης, που αντιστοιχεί σε 3,6 δισεκατομμύρια κατοίκους. Οι οικονομικές ανισότητες διευρύνθηκαν τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, καθώς το 2010, ο πλούτος του φτωχότερου μισού του πλανήτη αντιστοιχούσε στην περιουσία 43 υπερπλούσιων. 

Την ώρα δηλαδή που η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού μαστίζεται από την φτώχεια, η περιουσία κάποιων ελάχιστων δισεκατομμυριούχων σημειώνει αύξηση της τάξης του 11% ετησίως.

Το ίχνος λοιπόν που αφήνει η παγκοσμιοποίηση είναι η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που συνέβη ποτέ, με τη συγκέντρωσή του σήμερα σε ελάχιστα χέρια.

Η ραγδαία επιδείνωση των ανισοτήτων στη γη, όπως εμφανίζεται μέσα από τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, καταγράφεται στην έκθεση της φιλανθρωπικής οργάνωσης Oxfam και παρουσιάστηκε στο ετήσιο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ του Νταβός.

Σε αντίστοιχα συμπεράσματα κατέληξε και η έκθεση της Credit Suisse που δημοσίευσε ο Guardian στα τέλη του 2015, όπου προκύπτει ότι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει συγκεντρώσει στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης τον μισό περίπου πλούτο της γης, τη στιγμή που για την επιβίωση του 90% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχει μείνει μόλις το 13% του παγκόσμιου πλούτου. Στην έκθεση αυτή, τα αποτελέσματα για την Ελλάδα της κρίσης παρουσιάζουν ακόμη μεγαλύτερες ανισότητες υπέρ των ελάχιστων πλουσίων, αφού η μικρή ολιγαρχία του πλούτου στη χώρα μας εμφανίζεται να έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο, σε σύγκριση με τους διεθνείς μέσους όρους, την περιουσία της στα χρόνια που ο ελληνικός λαός πλήττεται από σκληρή λιτότητα, φτώχεια και ανεργία.

Σήμερα δηλαδή είναι σαφές ότι η επιθετική ανάπτυξη την οποία εισήγαγε το παγκοσμιοποιημένο μοντέλο  της οικονομίας, με τους φρενήρεις ρυθμούς του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού τους οποίους επέβαλε παντού, λειτούργησε αφενός προς όφελος μιας ελάχιστης ολιγαρχίας του πλούτου, η οποία έγινε ακόμη πλουσιότερη και αφετέρου σε βάρος του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της γης, το οποίο έγινε φτωχότερο.

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας εμφανίστηκε, στις αρχές της δεκαετίας του 90, ως η νέα και ενισχυμένη εκδοχή του οικονομικού φιλελευθερισμού, ο οποίος μετά την κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ, κυριάρχησε στη διεθνή οικονομική και πολιτική σκηνή, ελλείψει «αντιπάλου δέους».

Το γεγονός ακριβώς της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου σε λίγους, συνέβαλε ώστε να μεταφερθεί η λήψη των αποφάσεων και εντέλει και η πραγματική εξουσία από τα κράτη και τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε μια οικονομική ολιγαρχία, η οποία αναγορεύτηκε σε απόλυτο κυρίαρχο των αγορών και της παγκόσμιας οικονομίας.

Το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος έγινε γρήγορα αισθητό, καθώς η προϋπόθεση που έθετε κάποτε το μοντέλο του οικονομικού φιλελευθερισμού, σύμφωνα με το οποίο οι αγορές ρυθμίζονται από τις δημοκρατικά ελεγχόμενες κυβερνήσεις, υποχώρησε ατάκτως. Ο έλεγχος της οικονομίας ξέφυγε από τα κράτη και μέσω αυτών και από τους λαούς, οι οποίοι έγιναν έρμαιο αποφάσεων που λαμβάνονται πλέον ερήμην τους, από μια αόρατη και πλήρως ανεξέλεγκτη οικονομική ολιγαρχία.

Η αντίδραση στις αυξανόμενες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που έφερε ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός δεν άργησε να εμφανιστεί. Η πλέον συγκροτημένη και σχηματοποιημένη αντίδραση έρχεται με την αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών, ξενοφοβικών και εθνικιστικών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες διεκδικούν την ακύρωση της παγκοσμιοποίησης και την επιστροφή στο παρελθόν του εθνικού καπιταλισμού. Το κίνημα αυτό, στο οποίο εντάσσονται από τη Λεπέν και τις υπόλοιπες ανερχόμενες ακροδεξιές Ευρωπαϊκές δυνάμεις μέχρι και το φαινόμενο Τραμπ στις ΗΠΑ, κερδίζει στις μέρες μας σε δημοφιλία, καθώς η επάνοδος σε γνωστά και δοκιμασμένα συστήματα του παρελθόντος εμπνέει ασφάλεια σε ευρείες, σκληρά πληττόμενες και συγχρόνως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου κοινωνικές ομάδες.

Εκτός από την άκρως συντηρητική και καταφανώς οπισθοβαρή εναλλακτική της επιστροφής σε ένα κακό παρελθόν, όλες οι άλλες φωνές κριτικής περιορίζονται στην καταδίκη του φαινομένου του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και στην διεκδίκηση της υπέρβασης της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, χωρίς όμως να είναι σε θέση να περιγράψουν το μοντέλο της επόμενης ημέρας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως για την προοπτική της παγκοσμιοποίησης παρουσιάζει το τελευταίο βιβλίο του Γάλλου φιλοσόφου Ετιέν Μπαλιμπάρ, με τίτλο: «Ευρώπη, κρίση και τέλος». Στο βιβλίο αυτό ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος διατυπώνει την εξής άποψη:

«... Δεν είναι στην ευχέρεια των Ευρωπαϊκών λαών να θέσουν εαυτούς εκτός παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση, ως καθολικό φαινόμενο, όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό και πολιτιστικό, είναι μια μη αναστρέψιμη διαδικασία. Κι αυτό γιατί δεν είναι μια θεσμική κατασκευή, αλλά ένα νέο στάδιο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό σημαίνει ότι η αποσύνδεση ή η απο-παγκοσμιοποίηση είναι κατά πάσα πιθανότητα λανθασμένη ως πρόταση».

Όσο μάταια δηλαδή αποδείχθηκαν στην εποχή τους τα κινήματα υπέρ της κατάργησης του ηλεκτρισμού, της τηλεόρασης και των άλλων επιτευγμάτων της τεχνολογίας, άλλο τόσο μάταιες ακούγονται οι σημερινές φωνές που ζητούν την κατάργηση του διαδικτύου και των τεχνολογιών της πληροφορικής, των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών, προκειμένου να εμποδιστεί η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εργατικών χεριών και πληροφοριών...

Αλλού επομένως πρέπει να στραφεί η κριτική στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Το έλλειμμα δημοκρατικού ελέγχου αλλά και λογοδοσίας του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος, η παντελής απουσία συστήματος ρύθμισης των αγορών και η απουσία των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων και συνεπώς και των υποτιθέμενα κυρίαρχων λαών, από τα κέντρα λήψης των οικονομικών αποφάσεων, είναι που ευθύνονται για τις τεράστιες οικονομικές ανισότητες που παράγει σήμερα η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας.

Ούτε η επιστροφή στην εσωστρέφεια, τον εθνικισμό και τον εθνικό καπιταλισμό που προτείνουν ο Τραμπ και η Λεπέν, ούτε όμως και το γενικόλογο αίτημα κατάργησης της παγκοσμιοποίησης δίνουν λύση στα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα της εποχής. Η προοδευτική απάντηση στο ανεξέλεγκτο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και στην απόλυτη κυριαρχία των αγορών δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική και δεν μπορεί παρά να επικεντρώνεται στο αίτημα για περισσότερη δημοκρατία...

___________
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι Καθηγητής- Προέδρος της Αττικό Μετρό ΑΕ

 ** ΑΠΕ- ΜΠΕ