Στο «έγγραφο Ατές» Αρκοί, Ψέριμος, Φούρνοι, Ζουράφα, Οινούσσες, Φαρμακονήσι, Γυαλί… στον κατάλογο με τα αμφισβητούμενα νησιά

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης
ΡΕΘΥΜΝΟ 

Για τους «πεφτοσυννεφάκηδες» των ελληνοτουρκικών

 του Δημήτρη Μηλάκα*

Πολλοί-από τους ιθύνοντες– είναι σήμερα αυτοί που έχουν «πέσει από τα σύννεφα» για την απροκάλυπτη επιθετικότητα με την οποία η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλλει το «δίκαιό» της στο Αιγαίο, στην περιοχή του Καστελόριζου και στην κυπριακή ΑΟΖ. Τίποτε, ωστόσο, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον «αιφνιδιασμό» που ισχυρίζονται ότι βιώνουν αυτοί που κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο, οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες υποτίθεται ότι παρακολουθούν στενά και συστηματικά τις εξελίξεις καθώς και πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι οι οποίοι σήμερα «ανακαλύπτουν την Αμερική». Αν δεν αδιαφορούσαν ή δεν συμμετείχαν ενεργά στους μηχανισμούς συγκάλυψης της πραγματικότητας θα γνώριζαν πως αυτό που συμβαίνει σήμερα στα ελληνοτουρκικά έχει δημόσια και με κάθε επισημότητα προαναγγελθεί από την Αγκυρα τουλάχιστον από το 2000. Βέβαια τότε ήταν η εποχή της «ισχυρής Ελλάδας» και οι «ιθύνοντες» είχαν άλλες δουλείες στο «βάζο με το μέλι»…

Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά σ αυτά που έλεγε από το 2000 (τουλάχιστον) η Τουρκική ηγεσία και δεν έφταναν σε ελληνικά αυτιά καθώς, όπως είπαμε οι «αρμόδιοι» για την διακυβέρνηση του τόπου καθώς και οι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης, είχαν άλλες…δουλειές.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» που εκδόθηκε από το Ποντίκι το 2012.

Το θεμελιώδες πρόβλημα του Αιγαίου

(σελίδες 225- 229)

Το 2001 ο αντιστράτηγος Αττίλα Ατές, διοικητής των Τουρκικών Πολεμικών Ακαδημιών, γράφει: «Το έγγραφο αυτό που προετοιμάστηκε από την Ακαδημία του Πολεμικού Ναυτικού έχει διατεθεί για χρήση με στόχο οι εργασίες που θα γίνουν σχετικά με τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου στο άμεσο μέλλον να θεμελιωθούν πάνω σε επιστημονικές βάσεις και αλήθειες».

Το εν λόγω έγγραφο (για την ακρίβεια είναι μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση σε 150 σελίδες των τουρκικών απόψεων για το πρόβλημα του Αιγαίου), καθώς και το βιβλίο που εκδόθηκε το 1998 από το Ανώτατο Ίδρυμα Κουλτούρας Γλώσσας και Ιστορίας Ατατούρκ, με τίτλο «Το θεμελιώδες πρόβλημα στο Αιγαίο, τα νησιά αμφισβητούμενης κυριαρχίας» θα μας βοηθήσουν να δούμε από πρώτο χέρι τις τουρκικές απόψεις (και επιδιώξεις) για τις «γκρίζες ζώνες» και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις γενικότερα. Η πολιτική – και όχι νομική – προσέγγιση της Τουρκίας γίνεται εμφανής από τις πρώτες λέξεις στον πρόλογο του Αττίλα Ατές:

«Καμία νομική αντίληψη και κανόνας δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό της Τουρκίας στα χωρικά της ύδατα και την απομόνωσή της από τη θάλασσα που επί εκατοντάδες χρόνια χρησιμοποιούσε μόνη της και με την οποία έχει άρρηκτους δεσμούς γεωγραφικής, ιστορικής, οικονομικής, κοινωνικής υφής, και δεσμούς ασφάλειας. Το γεγονός ότι στο Αιγαίο που είναι μια ημίκλειστη θάλασσα με πολλά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που ανήκουν στην Ελλάδα βρίσκονται πολύ κοντά στην ηπειρωτική Τουρκία και ότι πολλά νησιά βρίσκονται σε καθεστώς «διαφιλονικούμενης νήσου» έχουν μετατρέψει το πρόβλημα του Αιγαίου σε μια από τις πιο σημαντικές τρέχουσες πιθανές εστίες σύγκρουσης στις θάλασσες του κόσμου.

Επειδή στο πλαίσιο των διατάξεων της Σύμβασης Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών τα κατοικημένα και ακατοίκητα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες έχουν χωρικά ύδατα και τα κατοικημένα νησιά τα οποία έχουν δική τους οικονομική δραστηριότητα, έχουν υφαλοκρηπίδα και ιδιαίτερες οικονομικές περιοχές (ΑΟΖ) η υπάρχουσα διαφωνία καθίσταται ακόμη πιο ζωτική». Στο «έγγραφο Ατές» οι τουρκικές αμφισβητήσεις για το καθεστώς νησιών και νησίδων συνοψίζεται ως εξής: «Η κυριαρχία της Τουρκίας, που είναι διάδοχος του Οθωμανικού κράτους, συνεχίζεται στο Βόρειο Αιγαίο πάνω σε νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που δεν έχει καταλάβει η Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και στο νότιο Αιγαίο στα νησιά Mentese και στα παρακείμενα νησιά (σύμπλεγμα 46 νησιών) εκτός από τη Ρόδο, το Καστελόριζο και τα Δωδεκάνησα».

6. Αρκοί, Ψέριμος, Φούρνοι, Ζουράφα, Οινούσσες, Φαρμακονήσι, Γυαλί… στον κατάλογο με τα αμφισβητούμενα νησιά

Στο «έγγραφο Ατές» παρουσιάζεται κατάλογος με το σύμπλεγμα των 46 νησιών Mentese. Από αυτά τα νησιά, σύμφωνα με την τουρκική άποψη δεκατέσσερα (στην περιοχή των Δωδεκανήσων), δόθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων (1947). Τα υπόλοιπα – σύμφωνα με την τουρκική άποψη – παρανόμως κατέχονται από την Ελλάδα. Ενδιαφέρον έχει ότι, ανάμεσα στα νησιά που παρανόμως κατέχει η Ελλάδα, η Τουρκία συμπεριλαμβάνει και τα: Αρκοί, Φαρμακονήσι, Ψέριμος, Γυαλί, τα οποία κατοικούνται από Έλληνες προφανώς. Επίσης στο εν λόγω έγγραφο / βιβλίο αμφισβητείται ονομαστικά η ελληνική κυριαρχία επί των νησίδων Γάιδαρος, Καλόλιμνος, «επί των 12 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων Νότια της Αστυπάλαιας και 23 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται βορειοανατολικά της Κρήτης».

Αποκαλυπτική των απόψεων/ επιδιώξεων της Άγκυρας είναι και η επιχειρηματολογία του «εγγράφου Ατές» αναφορικά με τα περισσότερα από 1000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου:

«Από νομικής απόψεως πρέπει η κατοχή να έχει τεκμηριωθεί και η κυριότητα των κατεχομένων νησιών να έχει μεταβιβαστεί με μια Συμφωνία. Από τα νησιά που ήταν στις 13 Φεβρουαρίου 1914 υπό ελληνική κατοχή τα Θάσος, Ευστράτιος, τα Ψαρά και η Κρήτη ανήκουν στην Ελλάδα. Συνεπώς τα νησιά που δεν έχουν καταληφθεί στη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου από την Ελλάδα ανήκουν στον διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Τουρκία. Επί των παρακείμενων νησιών που μένουν εκτός των νήσων που δίδονται στην Ελλάδα βάσει του Άρθρου 12 της Συνθήκης της Λωζάννης, δηλαδή των νήσων Ζουράφα, Σπαλματόρι, Οινούσσα, Φούρνοι και των βραχονησίδων γύρω από την Κρήτη νομικά συνεχίζεται η κυριαρχία της Τουρκίας».

Σύμφωνα με το «έγγραφο Ατές»:

«Για να μπορέσει η Ελλάδα να μετατρέψει όλο το Αιγαίο σε μια ελληνική λίμνη, πρέπει να οικειοποιηθεί ακριβώς αυτές τις νήσους, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται υπό τουρκική κυριαρχία. Κατά συνέπεια η κρίση των Ikizce / kardak (Ιμια) στις αρχές του έτους 1996 προέκυψε γι αυτόν τον λόγο. Με την κρίση των βραχονησίδων εξ αίτιας της προβολής δικαιωμάτων εκ μέρους της Ελλάδας επί άνω των 100 νήσων νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται σήμερα υπό τουρκική κυριαρχία στο Αιγαίο, έχει έλθει στην επικαιρότητα το πρόβλημα των “διαφιλονικούμενων νησιών’’. Η απόφαση που θα ληφθεί για την κυριότητα των βραχονησίδων Ikizce θα ισχύσει και για τα νησιά νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις.

Η Ελλάδα αποσκοπεί στο να νομιμοποιήσει την τετελεσμένη κατάσταση που έχει δημιουργήσει στο Αιγαίο, εις βάρος της Συνθήκης της Λωζάννης, λύνοντας υπέρ της το πρόβλημα των χωρικών υδάτων ή της υφαλοκρηπίδας. Σύμφωνα με τη Σύμβαση Διεθνούς Θαλάσσιου Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο έχουν χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο. Και όσα απ’ αυτά είναι κατοικημένα και έχουν δική τους οικονομική ζωή έχουν επιπλέον υφαλοκρηπίδα και ιδιαίτερη οικονομική περιοχή (ΑΟΖ). Εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει να λύσει επ’ ωφελεία της την «αμφισβητούμενη» κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την κρίση των βραχονησίδων Ikizce (Ιμίων) τότε οι προσπάθειές της για την κυριαρχία στο Αιγαίο μέσω της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είτε μέσω των ισχυρισμών της ότι και τα νησιά του Αιγαίου έχουν υφαλοκρηπίδα δεν θα τη βοηθήσουν να φτάσει στο αποτέλεσμα που επιδιώκει».

Με πιο απλά λόγια, αυτό που ξεκάθαρα μας λέει το τουρκικό έγγραφο είναι ότι τα νησιά, αν είναι τουρκικά, έχουν υφαλοκρηπίδα και το Αιγαίο παύει να είναι μια ειδική περίπτωση! Ως εκ τούτου η συζήτηση επί της κυριαρχίας αυτών των νησιών μπορεί να διαμορφώσει τον χάρτη του Αιγαίου. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που ξέσπασε η κρίση των Ιμίων με αφορμή την «τυχαία» προσάραξη ενός τουρκικού εμπορικού πλοίου στις βραχονησίδες, σε μια χρονική στιγμή κατά τη οποία, εντελώς… τυχαία επίσης, η ελληνική εσωτερική πολιτική κατάσταση ήταν σε μεταβατικό στάδιο καθώς ο ασθενής και αδύναμος να κυβερνήσει Ανδρέας Παπανδρέου «παρέδιδε» στον Κώστα Σημίτη.

ΥΓ: Ποιος δεν αντιλαμβάνεται σήμερα ότι αυτό που κατάφερε η Τουρκία στα Ίμια επιχειρεί να το επεκτείνει και νοτιότερα, στην περιοχή του Καστελόριζου μέχρι και τα χωρικά ύδατα της Κρήτης:

Πηγή: topontiki.gr
[*] http://www.imerodromos.gr/gia-tous-peftosynnefakides-ton-e…/

Για μια θέση εργασίας… Το ορατό πρόσωπο των μεθόδων που χρησιμοποιούν εταιρείες για να προσλάβουν ανέργους

Tasos Anastasopoulos

ΑΘΗΝΑ

          Για μια θέση εργασίας…            

Το ορατό πρόσωπο των μεθόδων που χρησιμοποιούν εταιρείες για να προσλάβουν ανέργους

Η Κλέο Αλμάνσα κηρύχθηκε το πρόσωπο του ισπανικού facebook της περασμένης εβδομάδας, όταν τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης, έπειτα από συνέντευξή της στην «El Mundo», όπου αποκάλυψε πως η αγωνία της να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας τής στοίχισε την υγεία και την αξιοπρέπειά της.

Ανεργη, πριν από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για πρόσληψη πωλητών σε επιχείρηση εμπορίας ηλεκτρικών ειδών. Μαζί με άλλους 40 νέους ανέργους, υποβλήθηκε σε δοκιμασίες υπό τον ήχο δυνατής μουσικής και ταχύτατα εναλλασσόμενου φωτισμού «ώστε να ανέβει η αδρεναλίνη για να πουλήσουν καλύτερα», όπως τους εξήγησαν. 

Στην πραγματικότητα υποδαύλιζαν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους με στόχο ο ισχυρότερος να εξουδετερώσει τον πιο αδύναμο. Ανάμεσα στα άλλα, τους έβαλαν να παίξουν τις μουσικές καρέκλες διαγκωνιζόμενοι μέχρι αίματος για μια θέση, αφού όποιος έμενε όρθιος αποχωρούσε, ή να ανεβαίνουν ανά ομάδες σε μια καρέκλα και να ρίχνουν όσους μπορούσαν αποκλείοντάς τους.

Στο τέλος τούς πέταξαν ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ λέγοντας πως «θα είναι προκαταβολή του μισθού του για όποιον καταφέρει να το πάρει πρώτος». Η Κλέο βρέθηκε να την πατούν -κυριολεκτικά- δεκάδες πόδια ανθρώπων τυφλωμένων να αρπάξουν το χαρτονόμισμα και την πολυπόθητη θέση εργασίας. Στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι, εκτός από μώλωπες που έφερε σε χέρια, πόδια, και πρόσωπο, είχε κι ένα σοβαρό τραύμα στη σπονδυλική στήλη, που την άφησε δύο μήνες στο κρεβάτι κι ένα χρόνο χωρίς να μπορεί να δουλέψει. 

Τώρα, περιμένει να εκδικαστεί η μήνυσή της κατά της εταιρείας νιώθοντας «ταπεινωμένη, κακοποιημένη και αποκαρδιωμένη». Οχι μόνο για τον τραυματισμό της, αλλά κυρίως «γιατί με ώθησαν να κάνω απαράδεκτα πράγματα που ποτέ δεν θα είχα κάνει αν δεν είχα τόση ανάγκη για δουλειά». 

Στα 25 της χρόνια, η Κλέο έγινε το πιο ορατό πρόσωπο των απάνθρωπων και βίαιων μεθόδων που χρησιμοποιούν εταιρείες για να προσλάβουν ανέργους, ωθώντας τους στην επιθετικότητα ώστε να επιλέξουν όσους μπορούν να πατήσουν επί πτωμάτων.

~~~~~~~~~~~

* Αυτό είναι το πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού πάει να περάσει ισοπεδώνοντας κάθε δικαίωμα στην εργασία, στη ζωή και στα ατομικά δικαιώματα.... που με αγώνες των εργαζομένων κερδήθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια..... ο Όργουελ ωχριά μπροστά σ' αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας.....

Οι ΗΠΑ επιτίθενται ακόμη και στο κρυπτονόμισμα της Βενεζουέλας

ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

   20/03/2018

Οι ΗΠΑ επιτίθενται ακόμη και στο κρυπτονόμισμα της Βενεζουέλας

Ο Νικολάς Μαδούρο καταδικάζει τις νέες κυρώσεις που φέρεται να επιβάλλει μονομερώς η αμερικανική κυβέρνηση στη Βενεζουέλα με αφορμή το βενεζουελάνικο κρυπτονόμισμα Petro.

Με προεδρικό διάταγμα ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, διεύρυνε τις κυρώσεις των ΗΠΑ προκειμένου να συμπεριλάβει και το νέο κρυπτονόμισμα της Βενεζουέλας.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της κυβέρνησης της βενεζουέλας, «σκοπός των ΗΠΑ είναι να εντείνουν τις ήδη επανειλημμένες απειλές κατά του λαού της Βενεζουέλας και να προωθήσουν μια επέμβαση που θα υποτάξει τη χώρα σε μια νέα αποικιοκρατία».

Το Petro αποτελεί μια προσπάθεια της Βενεζουέλας να παρακάμψει τον αμερικανικό οικονομικό αποκλεισμό, ο οποίος έχει καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία της χώρας και κατηγορείται για αρκετές από τις ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων που παρατηρούνται στην αγορά της Βενεζουέλας.

Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κρυπτονομίσματα, όπως το Bitcoin, τα οποία λειτουργούν κυρίως σαν μέσα κερδοσκοπίας και ξεπλύματος μαύρου χρήματος – αφού δεν πληρούν καμία από τις προϋποθέσεις αληθινού χρήματος – η αξία του Petro στηρίζεται στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, χρυσού και διαμαντιών της Βενεζουέλας.

Στην ανακοίνωση της κυβέρνησης στο Καράκας αναφέρεται ότι «η Βενεζουέλα έκανε ένα τεράστιο άλμα εμπρός, ξεκινώντας έναν επαναστατικό οικονομικό μηχανισμό όπως είναι το ΠΕΤΡΟ (EL PETRO), με αντίκρισμα πάνω από 5 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, το οποίο θα επιτρέψει στη χώρα να σπάσει τα δεσμά του δολαρίου και να ανοίξει τις πόρτες για την επιχείρηση υλοποίησης της ευημερίας του οικονομικού και παραγωγικού μας συστήματος. Η κυβέρνηση της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, παρά τις νέες και χονδροειδείς παρεμβάσεις, επικυρώνει στη διεθνή κοινότητα και στους άλλους τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, τη σταθερή, απόλυτη και κυρίαρχη απόφασή της να συνεχίσει την προώθηση της τεχνολογίας Blockchain και να κάνει το Πέτρο ένα από τα πιο σταθερά και αξιόπιστα κρυπτονομίσματα στον κόσμο».

____________

https://info-war.gr/oi-ipa-epitithentai-akomi-kai-sto-kryptonomisma-tis-venezoyelas/

Οι «βρώμικες συναλλαγές» Μέρκελ – Ερντογάν με φόντο το Αφρίν

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

19/03/2018

Η ηγέτης του αριστερού κόμματος HDP της τουρκικής αντιπολίτευσης Pervin Buldan κατηγορεί ανοιχτά τη γερμανική κυβέρνηση για εμπλοκή σε συμφωνίες με την Τουρκία, στην οποία συνεχίζει να πουλά όπλα την ώρα που ο τουρκικός στρατός καταλαμβάνει το Αφρίν.

Από το Αννόβερο της Γερμανίας, όπου βρέθηκε το Σάββατο για τον κουρδικό εορτασμό του Newroz, η Buldan προειδοποίησε τη γερμανική κυβέρνηση να μην αγνοήσει το αίτημα του κουρδικού λαού για ελευθερία.

«Γνωρίζουμε ότι εξοπλίζετε την Τουρκία με τανκς και πυροβολικό. Οι συμφωνίες αυτές μας παρεμποδίζουν ακόμα και στο να γιορτάσουμε το Newroz εδώ. Γίνονται έφοδοι ακόμα και σε κουρδικές πολιτικές οργανώσεις στη Γερμανία», είπε η Buldan.

Οι εξαγωγές όπλων από τη Γερμανία προς την Τουρκία έχουν αυξηθεί μέσα στο 2018, παρά τις πολιτικές και διπλωματικές διαφωνίες μεταξύ των δύο χωρών.

Σε ανακοίνωση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών επιβεβαιώνεται ότι τις πρώτες πεντέμισι εβδομάδες των τουρκικών επιθέσεων στο Αφρίν εγκρίθηκαν 20 εξαγωγές γερμανικών όπλων στην Τουρκία. Οι εξαγωγές που έχουν γίνει μέσα στο 2018 έχουν συνολική αξία 4,4 εκατομμυρίων ευρώ, τη στιγμή που πέρσι την αντίστοιχη περίοδο είχαν γίνει 14 εξαγωγές αξίας 3,6 εκατομμυρίων.

Οι αεροπορικές επιδρομές και οι βομβαρδισμοί που πραγματοποίησε ο τουρκικός στρατός μαζί με το Συριακό στρατό (Free Syrian Army) είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 250 ανθρώπων στο Αφρίν.

Μάλιστα η Pervin Buldan αναφέρθηκε στην πρόσφατη απελευθέρωση του γερμανού δημοσιογράφου Deniz Yucel για να αποδείξει τις συνεννοήσεις που γίνονται κάτω από το τραπέζι μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας. Ο Yucel -που είχε φυλακιστεί κατηγορούμενος για κατασκοπεία και τρομοκρατία επειδή είχε πραγματοποιήσει συνεντεύξεις με ηγέτες του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK)- αφέθηκε ελεύθερος μετά από μυστικές συζητήσεις μεταξύ μελών της Γερμανικής κυβέρνησης με Τούρκους αξιωματούχους.

____________

https://info-war.gr/oi-vromikes-synallages-merkel-erntogan-me-fonto-to-afrin/

Η τρίτη κατά σειρά απόρριψη εκ μέρους του Συμβουλίου της Φυλακής της αίτησής του για εκπαιδευτική άδεια

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

   AΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ για τα αυτονόητα...    

Την Τρίτη 13/3, επιδόθηκε στον 39χρονο Βασίλη Δημάκη, κρατούμενο της Δ΄ Πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού, ένα έγγραφο. Ήταν η απόρριψη εκ μέρους του Συμβουλίου της Φυλακής της αίτησής του για εκπαιδευτική άδεια. Είναι πρωτοετής του Πολιτικού της Νομικής του ΕΚΠΑ, όπου είχε εισαχθεί δεύτερος από όλα τα εσπερινά λύκεια της χώρας. Ηταν η τρίτη κατά σειρά απόρριψη αιτήματός του για υπαγωγή στο καθεστώς της ηλεκτρονικής επιτήρησης («βραχιολάκι»), ούτως ώστε να μπορεί να παρακολουθεί από κοντά τις παραδόσεις, να επισκέπτεται τη βιβλιοθήκη, να έχει πρόσβαση στις σημειώσεις κ.ο.κ. Την επομένη, Τετάρτη 14/3 ξεκίνησε απεργία πείνας. 

Ακολουθεί κείμενο του ίδιου:

"Μετά και την τρίτη κατά σειρά απόρριψη της εκπαιδευτικής μου άδειας από το Τριμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο Κορυδαλλού, που εφευρίσκει κάθε φορά νέες προφάσεις για τη μη χορήγηση της, καθαρά για εκδικητικούς λόγους, που άπτονται των με επιχειρήματα διεκδικήσεων μου για καλύτερες συνθήκες κράτησης, γενικώς, αλλά και εκπαιδευτικών συνθηκών, ειδικώς, έχω γίνει αποδέκτης μόνον αρνήσεων σε οτιδήποτε εκπαιδευτικό ζητώ και προβλέπει ρητά ο νόμος για εμάς τους κρατούμενους, οδηγώντας με σε πλήρες αδιέξοδο, παρότι ακολουθώ με συνέπεια όλα όσα μου ζητούνται εκπαιδευτικώς να εκπληρώσω για να τύχω εκπαιδευτικής άδειας, όπως όλοι οι μέχρι τώρα αιτηθέντες αυτήν βασίμως την έλαβαν.

"Τυγχάνει" δυστυχώς, να είμαι ο πρώτος που του απορρίπτουν εκπαιδευτική άδεια, βρίσκοντας την απαράδεκτη πρόφαση, ότι τα μαθήματά μου είναι θεωρητικά και ότι "δεν είναι υποχρεωτική η φοίτηση", σε αντίθεση με όσα δηλώνει εγγράφως το διδακτικό προσωπικό της σχολής μου, εκθέτοντας τον εισαγγελέα Αλέξανδρο Σπηλιώτη, ο οποίος, για να ανακόψει την εκπαίδευσή μου, ήδη από τότε που έφθασα στον Κορυδαλλο με μεταγωγή για να φοιτήσω, δεν δίστασε να με "χρεώσει" πειθαρχική ποινή (δήθεν) απείθειας, με συνοπτικές διαδικασίες, μετατρέποντας τη σχετική νομοθεσία σε κουρελόχαρτο !

Ώσπου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά, μετά από προσφυγή μου σ' αυτό, απεφάνθη ότι η τιμωρία αυτή πρέπει να εξαφανιστεί ως απαράδεκτη και να διαγραφεί αμέσως η πειθαρχική μου ποινή.

Το περιστατικό αυτό αρκεί για να καταλάβει η κοινωνία γιατί οι κρατούμενοι αντιδρούμε στις προωθούμενες διατάξεις του νέου και "καινοτόμου" υποτίθεται Σωφρονιστικού Κώδικα που ενισχύουν το "Εισαγγελικό Βέτο" μέσα στις φυλακές και στη ζωή μας.

Βέβαια, ο Εισαγγελέας δεν δρα μόνος του: είναι σε πλήρη συνεργασία με τον εκάστοτε διευθυντή του καταστήματος και την -δυστυχώς- αντικοινωνική λειτουργό Βασιλική Φραγκαθούλα, που, για παράδειγμα, προκειμένου να κοπεί η άδειά μου, ζητούσε από την υπεύθυνη γραμματείας του ΕΚΠΑ, στο πιστοποιητικό φοιτητικής μου ιδιότητος επάνω, να προσθέσει ότι η παρουσία μου στα μαθήματα δεν είναι υποχρεωτική".

Τα μέλη του Συμβουλίου του Κ.Κ. Κορυδαλλού, δεν δίστασαν μάλιστα σε δημόσιο έγγραφο να βεβαιώσουν ψευδώς το Γενάρη, ότι δήθεν δεν έχω ασκήσει προσφυγή κατά της πειθαρχικής μου καταδίκης (την ώρα που η προσφυγή μου όχι μόνο είχε κατατεθεί, αλλά γινόταν δεκτή από το αρμόδιο Δικαστήριο, εκθέτοντας τις πραγματικές προθέσεις τους), αλλά και σήμερα, δεν τέλειωσαν τα ψέματά τους:

Αναφέρουν στο χθεσινό τους Πρακτικό Συμβουλίου, ως δήθεν "γεγονός" που δικαιολογεί την απόρριψη της άδειάς μου, ότι "εξασφαλίζεται στον ως άνω φοιτητή η εξ αποστάσεως φοίτηση" ενώ στην πραγματικότητα εγώ έχω επανειλημμένως διαμαρτυρηθεί εγγράφως σε πληθώρα κειμένων προς το συμβούλιο, ότι δεν πραγματοποιείται επουδενί το δικαίωμά μου και των συγκρατουμένων μου, σε ό,τι αφορά την (ΚΥΑ 29809), διότι ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ δεν εφαρμόζεται η σχετική νομοθεσία στη φυλακή Κορυδαλλού (!)

Ο δε "εμπαιγμός" για φοιτητή ΑΕΙ της παροχής πρόσβασης σε ηλεκτρονικό υπολογιστή μία φορά την εβδομάδα κι αυστηρά για μία ώρα, ως δήθεν υλοποίηση του δικαιώματος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, κι ενώ εγώ πρέπει στο διάστημα αυτό να ενημερωθώ, να δηλώσω ηλεκτρονικά μαθήματα, να εκπονήσω εργασίες και τα λοιπά, ας μείνει ασχολίαστος...

Θα ήθελα να ρωτήσω όλους τους παροικούντες τα δήθεν σωφρονιστικά συμβούλια:

Στα δικά σας παιδιά συνιστάτε, όπως σε εμένα, να μην πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο ? 

Τους λέτε ότι η παρουσία τους εκεί είναι επί ματαίω ?

Αδυνατώ να δεχτώ αμαχητί μία τόσο φασιστικού περιεχομένου άρνηση , σεβόμενος την επιμονή, τα όνειρα και τον κόπο που έχω καταβάλει κατά την περίοδο προετοιμασίας μου, παρά τα συνεχή βαρύτατα εμπόδια που μου έθετε το κράτος με την υποβολή μου σε απάνθρωπες κι εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης και με αποφάσεις των κάθε είδους "συμβουλίων", μια περί μεταγωγής μου λίγο πριν τις εξετάσεις, μια περί απαγόρευσης να επισκέπτομαι τη βιβλιοθήκη γιατί "μπορώ να διαβάζω και στον κοιτώνα μου", μια να μην έχω ούτε τραπέζι ούτε καρέκλα να κάτσω να διαβάσω, με αποκορύφωμα βέβαια το τελευταίο εξάμηνο με τις συνεχείς απορρίψεις των δίκαιων αιτημάτων μου για εκπαιδευτική άδεια ή για πραγματική εξ' αποστάσεως).

Η άρνησής αυτή είναι άρνηση του κράτους δικαίου κι έχει την ισχύ δεδικασμένου γι' αυτούς, πια, που την έλαβαν και που θωπεύουν τέτοιες πρακτικές.

Εν πλήρη Συνείδηση λοιπόν, δηλώνω σήμερα 14/3/2018, ότι κατέρχομαι σε απεργία πείνας αρχικά μέχρις ότου αποκατασταθεί η Δημοκρατία στο πρόσωπό μου και σε ότι εκ του νόμου ορμώμενος διεκδικώ, καθώς επίσης να γίνει σεβαστό το ανθρώπινο δικαίωμά μου, αλλά και των συγκρατουμένων μου, στην εκπαίδευση, πανταχί , σε κάθε περίσταση !

Κάθε φορά που ο αυταρχισμός του Υπουργείου "Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων", θα επιχειρεί να φιμώσει την προσπάθειά μου για το ανθρωπινότερο για μένα και για τους συγκρατούμενούς μου, που βρισκόμαστε στοιβαγμένοι στο υποσυνείδητο της κοινωνίας, που το λενε φυλακές, η φωνή μου θα γίνεται όλο και δυνατότερη, με ηχείο την δική σας αδικία κι απανθρωπιά, και θα με φέρνει μπροστά στις πολιτισμένες συνειδήσεις σας.

Για έναν τόσο σημαντικό σκοπό, που ακουμπά την ίδια την καρδιά της αξιοπρέπειάς μου ως ανθρώπου, να γνωρίζετε πως δεν θα υποχωρήσω παρά μόνο όταν το Υπουργείο Δικαιοσυνης Διαφανειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων , χρεωθεί εμένα ως τον πρώτο νεκρό κρατούμενο από απεργία πείνας (και κατόπιν δίψας), που χάθηκε διεκδικώντας ευγενικά τα ανθρώπινα δικαιώματα που του εγγυάται το Δημοκρατικό Πολίτευμα, ως την ίδια τη βάση του.

Βασίλης Δημάκης

__________
https://athens.indymedia.org/post/1585307/

AΝ ΠΕΣΕΙ το Αφρίν… τότε θα είναι ήδη αργά !

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

         AΝ ΠΕΣΕΙ το Αφρίν … τότε θα είναι ήδη αργά !     

Για πάνω από 6 εβδομάδες παρακολουθούμε την επίθεση (και κατοχή) του Τουρκικού κράτους και των Τζιχαντιστικών συμμοριών του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα εναντίον του δυτικότερου καντονιού της Ροζάβα, του Αφρίν. Σε αυτή την αποστολή εξολόθρευσης, οι εισβολείς δεν διστάζουν ούτε να βομβαρδίσουν αμάχους, ούτε να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα. Οι ισλαμιστές μισθοφόροι αφήνουν πίσω τους καμμένη γη, καταστροφή, λεηλασία, βιασμούς. Διαπράττουν μια εθνοκάθαρση των κουρδικών εδαφών. Μέχρι τώρα πάνω από 300 άμαχοι και πολλοί μαχητ@ς έχουν χάσει την ζωή τους. Δεκάδες χωριά έχουν καταστραφεί και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους.

Παρά την αποφασιστική αντίσταση των ανθρώπων του Αφρίν και των μονάδων του YPG / YPJ / SDF, ο Τουρκικός στρατός καταφέρνει να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο έδαφος καθημερινά. Ενώ αρχικά η εισβολή είχε ανακοπεί στα σύνορα τις τελευταίες μέρες, σημαντικές πόλεις καταλήφθηκαν από τους κατακτητές. Ο τελικός τους στόχος είναι η πόλη του Αφρίν, όπου έχουν καταφύγει όλ@ όσ@ εγκατέλειψαν τα χωριά τους.

Όλα αυτά είναι δυνατά χάρη στον τελευταίας τεχνολογίας πολεμικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ (τεθωρακισμένα, μαχητικά αεροπλάνα, drones κτλ). Ο ισλαμοφασιστικός πόλεμος δεν είναι μονάχα η προσπάθεια του Ερντογάν να καταστρέψει το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα. Την ίδια στιγμή που η Ρωσία ανοίγει τους ουρανούς για τα Τουρκικά μαχητικά και το Συριακό καθεστώς παρακολουθεί αμέτοχο, το ΝΑΤΟ υποστηρίζει τους κατακτητές με πληροφορίες, πολεμική τεχνολογία, όπλα και πυρομαχικά. Τα υποκριτικά μηνύματα από τα κέντρα της εξουσίας δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός πως αυτός ο πόλεμος είναι το ξεκαθάρισμα των εξουσιαστών με την επανάσταση της Ροζάβα. Είναι το ξεκαθάρισμα με την προσπάθεια να αντικατασταθεί το καπιταλιστικό σύστημα από την αυτοθεσμισμένη εναλλακτική μιας δημοκρατίας βάσης που θα βασίζεται στη γυναικεία απελευθέρωση, την ισότητα και την κοινωνική οικολογία.

Το ριζοσπαστικό κίνημα στην Ευρώπη θα πρέπει αντιληφθεί την ιστορική σημασία που έχουν οι μέρες αυτές. Η επίθεση στο Αφρίν είναι η προσπάθεια να συντριφτεί η πιο υποσχόμενη επαναστατική απόπειρα της γενιάς μας. Η επανάσταση στη Ροζάβα δεν είναι μονάχα μια χειραφετική προοπτική για την Μέση Ανατολή, αλλά παγκοσμίως μια από τις τελευταίες λάμψεις ελπίδας για ένα άλλο κόσμο.

Η επανάσταση στη Ροζάβα μας έχει εμπνεύσει όσο καμία άλλη τις τελευταίες δεκαετίες και μας διδάσκει πόσο ριζοσπαστικός και όμορφος μπορεί να είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση μιας κοινωνίας. Η ηρωική αντίσταση του YPG/YPJ στο Κομπάνι και η αυτοοργάνωση της κοινωνίας από γυναίκες που απελευθέρωσαν τις εαυτές τους, μάγεψε χιλιάδες αριστερ@ς, αναρχικ@ς, φεμινίστρ@ς και σοσιαλιστ@ς. Η επανάσταση αυτή συζητήθηκε παγκοσμίως και έγινε δέκτης θαυμασμού και αλληλεγγύης, εκατοντάδες άνθρωποι κατάφεραν να φτάσουν εδώ και να συμμετάσχουν στην υπεράσπισή της από το ΙΚ και στην οικοδόμηση μιας ελεύθερης κοινωνίας. Παρά τις πολλές αντιφάσεις του, το κίνημα στη Ροζάβα, λόγω της αποφασιστικότητας του, της κοινωνικής του σύνδεσης και της πρακτικής εφαρμογής των ουτοπιών μας, έχει γίνει το επίκεντρο του παγκόσμιου αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, την πατριαρχία και το ρατσισμό.

Σήμερα το εγχείρημα αυτό βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ο πόλεμος στο Αφρίν θα είναι καθοριστικός για την ύπαρξη ή τη μη-ύπαρξη της επανάστασης στη Ροζάβα. Εάν πέσει το Αφρίν, θα πέσει και το Μινμπίτζ. Με μια πιθανή νίκη του τουρκικού κράτους στα δυτικά του Ευφράτη, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα επανεξετάσει της στρατηγικές του στην περιοχή και τις πιθανότητες να παραδώσει τη βόρεια Συρία στις σε προσφιλείς στο τουρκικό κράτος τζιχαντιστικές ομάδες, ύπο την αιγίδα του FSA, που μεταφράζεται σαν Ι.Κ και Αλ Κάιντα/Αλ Νούσρα. Αυτό, δεν σημαίνει μόνο την αρχή της εθνοκάθαρσης και του αιματηρού τέλους της επανάστασης της Ροζάβα, αλλά και την αρχή μιας νέας φάσης στην εξέλιξη του Τουρκικού φασισμού ως την πηγή παγκόσμιου Ισλαμισμού. Τα όνειρα του Ερντογάν για μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία με αυτόν επι κεφαλής Σουλτάνο, δεν θα έχουν πλέον αντιπάλους. Η εσωτερική δικτατορία θα καθιερωθεί για δεκαετίες, η αποικιοκρατική εξάπλωση θα εκτείνεται στο εξωτερικό. Η Μέση Ανατολή θα βυθιστεί ακόμη περισσότερο στο χάος του πολέμου δίχως μια δύναμη που μπορεί να αναπτύξει μια προοπτική χειραφέτησης.

Το γεγονός πως οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή επηρεάζουν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στο εσωτερικό της Ευρώπης έχει γίνει ξεκάθαρο, κι όχι μόνο λόγω τον επιθέσεων του Ι.Κ τα τελευταία χρόνια. Η άνοδος του ρατσισμού, του σεξισμού και του αντισημιτισμού στις κοινωνίες στην Ευρώπη, ο νέος μιλιταρισμός και οι συνεχώς αυξανόμενες κραυγές που ζητούν ένα αυταρχικό κράτος, και άρα την επιστροφή της άκρας δεξιάς, είναι άμεσα συνδεδεμένα με αυτό. Θα πρέπει να μας είναι ξεκάθαρο πως οι συνθήκες υπό τις οποίες εμείς, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις, αγωνιζόμαστε στα κέντρα εξουσίας, διαμορφώνονται και αυτές με τη σειρά τους από τις διεθνείς ισορροπίες. Το ίδιο ισχύει και για τις πολιτικές συνθήκες στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, οι οποίες επηρεάζουν τον αγώνα των συντρόφ@ν-φίλων μας στο Αφρίν.

Οι άνθρωποι στη Ροζάβα αντιστέκονται ακόμη, τα YPG / YPJ / SDF εναντιώνονται σε αυτές τις εξελίξεις. Και η αντίσταση έχει μέχρι τώρα υπάρεξι δυνατή διότι οι άνθρωποι εκεί αποφάσισαν να τα δώσουν όλα γι αυτήν. Παρ’όλα αυτά δεν θα μπορέσουν να αμυνθούν απέναντι στη βάρβαρη ανωτερότητα και του τουρκικού στρατού και των ισλαμιστικών βοηθών του, χωρίς διεθνή βοήθεια. Παρά τις διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, από τα κράτη της Βόρειας Αμερικής, μέχρι την Ευρώπη και τηΡωσία, εμμένουν στην απόφαση τους να τελειώνουν με αυτή την επανάσταση και φαίνεται να σφραγίζουν έτσι την μοίρα των ανθρώπων στη Ροζάβα. Η αντίσταση στο Αφρίν θα νικήσει μονάχα αν και εμείς τα δώσουμε όλα, όσο πολύτιμα και να είναι αυτά .

Δεν θα συνεχίσουμε να κοιτάμε αμέτοχ@ αυτή την αδικία. Δεν θα αφήσουμε μόνους τους ανθρώπους και τ@ς συντρόφ@ς στη Ροζάβα διότι η επίθεση εναντίον του Αφρίν αποτελεί και μια επίθεση εναντίον μας. Η τουρκική επίθεση στο Αφρίν είναι μια πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ώθηση του ΝΑΤΟ στην καρδιά των επαναστατικών αγώνων, ελπίδων και ονείρων μας. Θα επιστρέψουμε τον πόλεμο αυτόν πίσω εκεί όπου εγκρίνεται, υποστηρίζεται και νομιμοποιείται και παράγεται. Θα ανεβάσουμε τα κόστη όσων θησαυρίζουν από τον πόλεμο. Θα καταστήσουμε υπευθύνους όσους εγκρίνουν τις δολοφονίες αμάχων και τις νομιμοποιούν ως υποτιθέμενο πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία». Θα κάνουμε το ηττημένο Ευρωπαϊκό κοινό να ακούσει και θα υπενθυμίσουμε τις κοινωνίες μας πως έχουμε την εύθηνη για τις πράξεις που οι κυβερνήσεις μας κάνουν στο όνομά μας.

Υπό αυτή την έννοια, καλούμε όλες τις απελευθερωτικές δυνάμεις στον κόσμο να σπάσουν τη σιωπή και να δώσουν φωνή στους ανθρώπους της Ροβάβα, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Αν όχι εμείς, ποιοι θα μπορέσουν να υπενθυμίσουν στις κοινωνίες μας την ευθύνη τους; Η κατάσταση στο Αφρίν είναι μια υπαρξιακή απειλή για όλες τις επαναστατικές μας προοπτικές . Αν όχι τώρα, πότε θα είναι καιρός να διακινδυνεύσουμε τα πάντα; Αν πέσει το Αφρίν, θα είναι πολύ αργά. Μόνο αν δώσουμε τα πάντα, θα μπορέσουμε να κερδίσουμε τα πάντα.

Οι προηγούμενες ενέργειες αλληλεγγύης στην αντίσταση του Αφρίν ήταν ορθές και καλές. Χαιρετίζουμε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κινητοποιήθηκαν, που οργάνωσαν πορείες και επιθετικές δράσεις εδώ και εβδομάδες. Ήταν σημαντικές στιγμές, όμως δεν αρκούν. Στην παρούσα κατάσταση, η δολοφονική σιωπή και η υποστήριξη της φασιστικής Τουρκίας από τη διεθνή κοινότητα μας αναγκάζει να προχωρήσουμε σε άλλα μέσα. Πρέπει να ασκήσουμε το δικαίωμά μας για την αυτοάμυνα των ελπίδων μας.

Οι άμεσες δράσεις δεν μπορούν να αποτελέσουν κομβικές παρεμβάσεις στον μηχανισμό πολέμου και προπαγάνδας του τουρκικού κράτους και των βοηθών του, ωστόσο έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιστήσουν την προσοχή στην επείγουσα κρισιμότητα της κατάστασης. Ο εμπρησμός τουρκικών πρεσβειών και προξενείων, τα σαμποτάζ σε εξοπλιστικές εταιρείες και οι μαζικές μαχητικές ενέργειες εναντίον των συμβόλων της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας θα σπάσουν τη σιωπή και θα παύσουν την άγνοια για τις αγριότητες του τουρκικού φασισμού. Το σύστημα στην Ευρώπη μας καλεί να μείνουμε αμέτοιχοι/ες και να αναισθητοποιηθούμε, να αποσιωπήσουμε τις υπάρχουσες συγκρούσεις και τις αντιφάσεις – ας κάνουμε αυτή την ψευδαίσθηση της κοινωνικής ειρήνης να τυλιχτεί στις φλόγες. Ας δείξουμε στους ηγέτες ότι θα αντισταθούμε στις επιθέσεις ενάντια στο λαό της Rojava και θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο την επανάσταση που συντελείται εκεί, η οποία είναι και δική μας επανάστασή.

Καλούμε τη Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018 στο ξεκίνημα αυτής της μαχητικής εκστρατείας, οπουδήποτε μπορούμε να πλήξουμε τους ηγέτες: Με ριζοσπαστική, δημιουργική και θαρραλέα συμμετοχή, οργανώνουμε τις τοπικές ενέργειες ως προοίμιο σε μια αντίσταση που θα δείξει στους ισχυρούς αυτού του κόσμου ότι το Άφριν δεν στέκεται μόνο. Όπως και οι άνθρωποι της Rojava, λέμε και εμείς με τη σειρά μας: «Μαζί θα αγωνιστούμε, μαζί θα χάσουμε ή μαζί θα νικήσουμε».

Το Άφριν δε θα πέσει!

Biji Berxwedana Afrin!

Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη!

Ριζοσπαστικά κύτταρα στην καρδιά του κτήνους

https://fight4afrin.noblogs.org/
_____
Eλληνική μετάφραση apatris.info
Aπό: https://apatris.info/pesi-afrin-tote-tha-ine-idi-arga/

Παγκοσμιοποίηση, «Σύμμαχοι», «Εταίροι», «Φίλοι» και εχθροί εναντίον της Ελλάδας, του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας... και ημείς άδομεν

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

claslessdemocracy@gmail.com,

Οι οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές ανισότητες διευρύνονται επικίνδυνα σε παγκόσμια κλίμακα

Η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση[1] αποσκοπεί στην ενιαία συσσωμάτωση όλων των επιμέρους καπιταλισμών για τον περιορισμό των αρνητικών συνεπειών του ανταγωνισμού και την αποτελεσματικότερη άμυνα του κεφαλαίου απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού που διεκδικούν τον εκδημοκρατισμό της οικονομίας, το κλείσιμο της εισοδηματικής ψαλίδας, την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας, την επίτευξη της κοινωνικής ισότητας και της παγκόσμιας ευημερίας, πράγματα εφικτά στην εποχή μας χάρη στην εξέλιξη των επιστημών και της ειρηνικής τεχνολογίας. Αντί γι αυτό ο σκληρός πυρήνας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού επιλέγει τη διεύρυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας κι αυτό γιατί όσοι ελάχιστοι ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία γνωρίζουν ότι η επιβίωση του καπιταλισμού εξαρτάται από την αέναη διεύρυνση της ανισότητας και την άνευ οίκτου συγκεντροποίηση και συσσώρευση του κεφαλαίου, συνεπώς και της εξουσίας πάνω στις επιμέρους κοινωνίες και στην ανθρωπότητα συνολικά σε όλο και λιγότερα χέρια, δηλαδή σε όλο και λιγότερους οικονομικούς ομίλους. Όσο οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού εγκλωβισμένες στις στείρες ιδεοληψίες της αστικής συστημικής αριστεράς του 19 ου και του 20ου αιώνα αδυνατούν, ως απολογητές του κρατισμού, δηλαδή του κρατικού καπιταλισμού, να σταματήσουν αυτή την παρακμιακή κατρακύλα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τόσο οι κοινωνικές ανισότητες και η παγκόσμια φτώχεια θα διευρύνονται και θα παίρνουν τη μορφή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της νέας παγκόσμιας φασιστικής τάξης πραγμάτων. Για να μην συμβεί αυτό καθίσταται ζήτημα ζωτικής σημασίας η πνευματική, ‘ιδεολογική’/πολιτική/οργανωτική αυτονόμηση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και η επεξεργασία μιας αυτόνομης στρατηγικής που θα αποσκοπεί στην ριζική αποκαπιταλιστικοποίηση του ατομικού και του συλλογικού φαντασιακού μας, στην διαμόρφωση μιας σύγχρονης ουμανιστικής κοσμοαντίληψης, στην κατάργηση του αστικού μοντέλου οικονομικής και κοινωνικής συμβίωσης και στην αντικατάστασή του από ένα μοντέλο κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης στη μορφή της άμεσης δημοκρατίας με περιεχόμενο την αταξική κοινωνία σε τοπική, περιφερειακή και οικουμενική κλίμακα.

Ζούμε στο τελευταίο στάδιο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Το κεφάλαιο για να επιβιώσει είναι αναγκασμένο να καταφεύγει από το κακό στο χειρότερο, δηλαδή, να οξύνει συνεχώς τις οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές ανισότητες. Οι καταστροφικές οικονομικές κρίσεις, έκφραση ενός αδυσώπητου οικονομικού πολέμου με πρωταγωνιστή τον αμερικανισμό και αντιπάλους συμπρωταγωνιστές τον νεογερμανισμό, αλλά και τον νεοκινεζισμό, τον νεοτσαρισμό και μετρικούς ακόμα κομπάρσους που επιδιώκουν να επιβιώσουν εντασσόμενοι στη σφαίρα επιρροής πότε του ενός και πότε του άλλου πρωταγωνιστή, αποσκοπούν στην καπιταλιστική ανασυγκρότηση μέσω της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για τη σωτηρία του κεφαλαίου και σχεδιασμένα οδηγούν αναπόφευκτα σε αυτό που ζούμε σήμερα, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, όπου το 1% του παγκοσμίου πληθυσμού ελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο και το 99% του παγκοσμίου πληθυσμού αναγκάζεται να φυτοζωεί σε συνθήκες καταστροφικών τοπικών πολέμων, μαζικής μετανάστευσης, γενικευμένης φτώχειας, ανεργίας και εξαθλίωσης, παρά το γεγονός πως η αύξηση του παγκοσμίου πλούτου γίνεται, χάρη στην ανάπτυξη και εφαρμογή των επιστημών και της τεχνολογίας κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερη. Αυτή η αντίφαση αποτελεί τη φύση του καπιταλισμού και καμιά "αριστερή διακυβέρνηση" του κεφαλαίου, όπως δείχνει και η τρέχουσα ελληνική εμπειρία δεν μπορεί να τη θεραπεύσει. Αντίθετα διευκολύνει τα σχέδια του κεφαλαίου για την προώθηση της νέας φασιστικής παγκόσμιας τάξης.

Η ριζική θεραπεία της παγκόσμιας οικονομίας απαιτεί την καθολική άρνηση του ξεπερασμένου και παρακμάζοντος κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία, στην ατομική-ιδιωτική επιχειρηματικότητα και συνεπώς στην ιδιωτική κερδοσκοπία σε βάρος της κοινωνίας και στην αντικατάστασή του από ένα οικονομικό σύστημα που θα στηρίζεται στον οικονομικό ορθολογισμό, στην κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής στην κοινωνική αυτοδιαχείριση της παραγωγής υλικών και άυλων, πνευματικών αγαθών για την καθολική ευημερία. Συνεπώς η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση δεν είναι μονόδρομος και ο καπιταλισμός δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας.

Μπαίνουμε σε περίοδο ψηλής αβεβαιότητας για τις εξελίξεις αναφορικά με την Ελλάδα, το Ευρώ, την Ευρωζώνη και την Ε. Ε.

Σε συνθήκες μετάβασης και υψηλής αβεβαιότητας είναι δύσκολη κάθε επιστημονική πρόβλεψη. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε ότι κάθε απόπειρα απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη θα είναι καταστροφική για τον ελληνικό λαό και για τον Ελληνισμό γιατί αυτή θα οδηγήσει με βεβαιότητα στην εδαφική συρρίκνωση της χώρας, σε δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και στην απόλυτη αποσύνθεση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Αρνητικές μέχρι διαλυτικές θα είναι οι εξελίξεις για την ΕΕ και την ΕΖ και κατά συνεπεία και για την ανθρωπότητα συνολικά, γιατί η γενική αποσταθεροποίηση θα ανοίξει το δρόμο για την παγκόσμια ηγεμονία των δυνάμεων της καπιταλιστικής βαρβαρότητας η οποία θα ολοκληρωθεί μέσα από μία σειρά πολεμικών συγκρούσεων των ΗΠΑ με την Ρωσία, την Κίνα και τις όποιες ευρωπαϊκές χώρες αρνηθούν αυτές τις εξελίξεις. Αυτή είναι η καπιταλιστική πραγματικότητα, την οποία κάποιοι πολιτικοί σχηματισμοί προσπαθούν να την κρύψουν κάτω από ψευτοϊδεολογήματα περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών, αποκρύπτοντας πως όσο θα υπάρχει καπιταλισμός θα υπάρχουν και μνημόνια λιτότητας, ανεργίας, φτώχειας, αλλοτρίωσης, οικονομικών καταστροφών και πόλεμοι. Όποιος υπόσχεται καπιταλισμό χωρίς μνημόνια είναι αφελής, αν δεν είναι συνειδητός απατεώνας. Μια για πάντα. Καλός καπιταλισμός δεν υπήρξε ποτέ και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υπάρξει και στο μέλλον. Καπιταλισμός σημαίνει κυριαρχία των λίγων πάνω στους πολλούς, κι αυτό γίνεται εφικτό μόνο χάρη στην ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και συνεπώς  πάνω στο σύστημα κατανομής τού από τους πολλούς παραγόμενου πλούτου, πράγμα που σημαίνει ότι χωρίς την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας δεν είναι εφικτή ούτε η κατάργηση του καπιταλισμού σε όλες τις πιθανές και απίθανες μορφές του[2].

Η ΕΕ και η ΕΖ έχουν πολλές ατέλειες και πολλές αδυναμίες, από τις οποίες μπορούν να απαλλαγούν μονό όταν οι ευρωπαϊκοί λαοί θα τις απαλλάξουν από τα ιερατεία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που τώρα τη διευθύνουν με σχέδιο ενάντια στους λαούς και ενάντια στην πρόοδο. Αυτό είναι για όλους μας το στοίχημα και οφείλουμε να το κερδίσουμε. Να κάνουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη δική μας, δηλαδή των λαών, των δυνάμεων της εργασίας της επιστήμης και του πολιτισμού, της ισότητας, της ελευθερίας, της άμεσης δημοκρατίας και της αταξικής κοινωνίας, του 21ου αιώνα και να εμποδίσουμε την επιστροφή της Ευρώπης και του κόσμου στον 19ο και στον 20 ο αιώνα. Ο καπιταλισμός δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας. Το μέλλον ανήκει στην οικονομική και την κοινωνική ισότητα.

Η ακατανόητη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης τροφοδότης της τουρκικής επεκτατικότητας σε βάρος της Ελλάδας της Κύπρου και της ίδια της Ε. Ε.

Η Τουρκία για μια ακόμα φορά έχει, δια του μεγαλοϊδεατισμού της νεκρανάστασης ενός νέο-οθωμανισμού, καταστεί ο «Μεγάλος ασθενής της Ανατολής», επειδή εγκατάλειψε την πολιτική της δυτικοποίησής της, δηλαδή της ενσωμάτωσής της στην ευρωπαϊκή κοινότητα, πράγμα που την οδήγησε σε απομόνωση από την Δύση και σε σταδιακή σύγκρουση με χώρες της Μέσης Ανατολής που βρίσκονται μεγάλοι κουρδικοί πληθυσμοί που διεκδικούν την αυτονομία τους σε ανεξάρτητο κράτος, το οποίο προσπαθούν οι Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής να θέσουν υπό τον έλεγχό τους με στόχο να ελέγξουν την ευρύτερη περιοχή, τη λεγόμενη Ευρασία, την Παγκόσμια Ενεργειακή Τράπεζα και μέσω αυτής να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας.

Η αποτυχία της Τουρκίας στο να εμποδίσει αυτήν την προοπτική και ο φόβος αυτονόμησης των περίπου 17 εκατομμυρίων Κούρδων που ζουν στην νοτιοανατολική Τουρκία αναγκάζει την τουρκική ηγεσία να κινείται επεκτατικά προς την Δύση, κύρια προς την Κύπρο, όπου κατέχει το 28% περίπου του εδάφους της και επιδιώκει τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, και την Ελλάδα, της οπαίας διεκδικεί το μισό Αιγαίο και την Δυτική Θράκη. Υποκινώντας μάλιστα και τους βαλκανικούς συμμάχους της στην διεκδίκηση εδαφών της Ελλάδας καθιστά διαχρονικά την Τουρκία τον βασικότερο πραγματικό εχθρό της Ελλάδας.

Αυτή η πραγματικότητα δεν δικαιώνει την άποψη πολλών αναλυτών και πολλών πολιτικών, ότι τάχα η Τουρκία δεν αποτελεί απειλή για την Ελλάδα και συνεπώς οι λεκτικές απειλές και οι πυκνές παραβιάσεις του εθνικού μας χώρου και οι παραβάσεις του διεθνούς δικαίου, δεν γίνονται παρά μόνο για εσωτερική κατανάλωση και παραπλάνηση του τούρκικου λαού, που λογικά και δικαιολογημένα ανησυχεί με την αλλοπρόσαλλη και διχαστική πολιτική της κυβέρνησης του Ερντογάν.

Γι αυτό εκτιμώ ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας οφείλει να εγκαταλείψει την ανόητη ή μήπως την σκόπιμα ενδοτική αντίληψη ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια εθνικά σύνορα και να κατανοήσει ότι η Ελλάδα απειλείται πραγματικά με εθνικό/εδαφικό ακρωτηριασμό και ο Ελληνισμός απειλείται με συρρίκνωση και να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποτροπή αυτής της απειλής. Δεδομένης μάλιστα της ‘ουδετερότητας’ ή της αδιαφορίας των ‘συμμάχων’ μας στο ΝΑΤΟ και των ‘εταίρων’ μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση καλό είναι να ειπωθεί ολόκληρη η αλήθεια στον Ελληνικό Λαό για να συνειδητοποιήσει και να αναλάβει τις ευθύνες του για την υπεράσπιση της πατρίδας του και του απανταχού Ελληνισμού, πράγμα που προϋποθέτει το ξήλωμα όλων των οικονομικών και κοινωνικών θεσμών, δομών και λειτουργιών που αποκλείουν τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού από την διακυβέρνηση και την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Όσο την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας έχει το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο με τους αχυρανθρώπους του κάθε λογής, κοπής και χρώματος τόσο η Ελλάδα θα ταπεινώνεται, θα ετεροπροσδιορίζεται και θα λεηλατείται με μνημόνια και από αμνήμονες βαρβάρους.

Η γνώμη της ανυπότακτης παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας είναι ότι στην εποχή μας οι πολεμικές συγκρούσεις για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έχουν γίνει περιττοί γιατί η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν θέσει στη διάθεση των επιμέρους κοινωνιών και της ανθρωπότητας γενικά τη νέα μορφή ενέργειας με βάση τις συνδυασμένες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που προσφέρουν, αποκεντρωμένη σε επίπεδο καταναλωτή, φτηνή, άφθονη, καθαρή και ασφαλή ηλεκτρική ενέργεια με την ηλεκτρόλυση του νερού και την καύση του υδρογόνο με τις κυψέλες καύσης υδρογόνου που αποδίδουν ηλεκτρική ενέργεια, θερμότητα και καθαρό νερό[3]. Το θάψιμο αυτής της επιστημονικοτεχνικής δυνατότητας οφείλεται στο γεγονός ότι η επιβίωση του καπιταλισμού είναι δυνατή μόνο με τη διατήρηση του συγκεντρωτικού ενεργειακού συστήματος η οποία είναι εφικτή μόνο με τον έλεγχο πάνω στα ορυκτά καύσιμα. Και επειδή αυτός ο έλεγχος καθορίζει και το ποια μεγάλη χώρα/δύναμη θα κατακτήσει την παγκόσμια ηγεμονία οδηγεί τις μεγάλες δυνάμεις σε ένα ανταγωνισμό ελέγχου ή απόκτησης ενεργειακών πηγών ορυκτών καυσίμων με σκοπό την διεκδίκηση της ηγεμονίας ή έστω της  συνηγεμονίας.

Παραμένει μυστήριο το γεγονός ότι η, μέχρι τώρα στερημένη πια από ενεργειακές πηγές, Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ αποκτά ενεργειακές πηγές που βρέθηκαν στις χώρες μέλη της, Ελλάδα και Κύπρος, που θα την καθιστούσαν ενεργειακά αυτόνομη, ή έστω σχετικά ανεξάρτητη από την προμήθεια ενέργειας από την Ρωσία ή από τα ελεγχόμενα από τις ΕΠΑ μεσοανατολικά ενεργειακά δίκτυα διανομής, διστάζει να υπερασπιστεί αυτές τις ενεργειακές πηγές που βρίσκονται εντός των συνόρων της και αφήνει αυτές έρμαια στην κατακτητική διάθεση της Τουρκίας και άλλων μη ευρωπαϊκών χωρών, με κίνδυνο την συρρίκνωση και την εξαφάνιση της Κύπρου και της Ελλάδας και κατά συνέπεια του Ελληνισμού, αλλά και με συνέπεια την ενεργειακή και συνεπώς την οικονομική και όχι μόνο εξάρτηση της Ε. Ε.

Τούτων δεδομένων, συμπερασματικά, η στάση της Τουρκίας τις τελευταίες μέρες απέναντι στη χώρας μας αποτελεί κλιμάκωση, ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα, στην εφαρμογή των επεκτατικών σχεδίων της, προφανώς και των σχεδίων του σκληρού πυρήνα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, με την μάσκα του αμερικανισμού, για την μέσω τοπικών πολέμων αλλαγή συνόρων στην ευρύτερη περιοχή για την διευκόλυνση της ολοκλήρωσης της αμερικανοελεγχόμενης παγκοσμιοποίησης στην περιοχή μας. Το γεγονός ότι πάνω από την Ελλάδα και την Κύπρο κράζουν πολλά μαύρα και πεινασμένα κοράκια έτοιμα να τις κατασπαράξουν και να καταστρέψουν τον Ελληνισμό δεν επιτρέπει σε κανέναν μας τον εφησυχασμό, ούτε την παραγνώριση ότι όλα αυτά οφείλονται στο καπιταλιστικό σύστημα και στους υπηρέτες του. Αυτή η κατανόηση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σε συνθήκες καπιταλισμού δεν έχουν μέλλον ούτε ο Ελληνισμός, ούτε και οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ε. Ε. και του πλανήτη και συνεπώς ο αγώνας για την κατάργηση του καπιταλισμού ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό, μεταξύ των άλλων, και με τον τοπικό και διατοπικό αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο ο οποίος προϋποθέτει την αντικατάσταση του συγκεντρωτικού ενεργειακού συστήματος των ορυκτών καυσίμων με το αποκεντρωτικό ενεργειακό σύστημα της υδρογονοενέργειας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τη σημαντικότερη κατάκτηση στην ιστορία των χωρών τη ευρωπαϊκής ηπείρου, ως απαίτηση όμως των λαών τους για ειρηνική συμβίωση, κοινωνική ισότητα, καθολική ευημερία και αντικαπιταλιστική πρόοδο της Ευρώπης και του πλανήτη[4]. Η αδυναμία των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να αναλάβουν οι ίδιες την αρχιτεκτονική δόμησης και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η παραπλανητική πολιτική του κεφαλαίου υπό την κηδεμονία του αμερικανισμού και τη μορφή της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής για ένα κράτος περιορισμένης κοινωνικής προνοίας, που ήταν αναγκαία για την ανασυγκρότηση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, οδήγησαν στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση που τείνει να εξελιχθεί σε ζωτικό χώρο (lebensraum) του νεογερμανισμού που επιδιώκει τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον έλεγχο της ευρωπαϊκής ηπείρου, στα πλαίσια της παγκόσμιας ηγεμονίας του σκληρού πυρήνα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με τη μορφή του αμερικανισμού και χάρη στον έλεγχο των λεγομένων παγκόσμιων οργανισμών και τον ‘σιδηρούν βραχίονα’ το ΝΑΤΟ και τις περίπου χίλιες (1.000) αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στον πλανήτη Γη. Σε αυτή την προοπτική η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ο εκφυλισμός της σε ημικρατικό καπιταλιστικό φασιστικό μόρφωμα δύο, τριών η και περισσότερων ταχυτήτων υπό γερμανοαμερικανική κηδεμονία φαίνεται να είναι στα σχέδια του σκληρού πυρήνα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

 Όμως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί αντιλαμβάνονται σταδιακά τη μοίρα που τους επιφυλάσσει το κεφάλαιο και ιδιαιτέρα το γερμανικό κεφάλαιο που διεκδικεί συνδιαχείριση η ειδική μεταχείριση από τον αμερικανισμό προκειμένου να προσχωρήσει στα σχεδία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και αρχίζουν να αναζητούν και να σφυρηλατούν ένα νέο αφήγημα και ένα νέο, κοινό για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, όραμα μιας αντιγερμανικής, αντικαπιταλιστικής, αντιηγεμονικής πορείας των ευρωπαϊκών λαών με κατεύθυνση την οικονομική και κοινωνική ισότητα με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας και περιεχόμενο την αταξική κοινωνία σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Απέναντι στα σχεδία του σκληρού πυρήνα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης για μια Ευρώπη πεδίο σύγκρουσης η συγκυριαρχίας του αμερικανισμού με τον νεογερμανισμό οι δυνάμεις της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού οφείλουν να αποκτήσουν τον έλεγχο των εξελίξεων και να μετασχηματίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε Ευρώπη των λαών, την οποία θα επανασχεδιάσουν στην προοπτική των Ενωμένων Αμεσοδημοκρατικών Πολιτειών της Ευρώπης που θα ματαιώσει την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση κα θα δώσει καινούργια προοπτική σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για έναν καλύτερο κόσμο. Σ αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση της Άμεσης Δημοκρατίας και όχι στην Ε.Ε. του κεφαλαίου ανήκει η Ελλάδα και γι αυτήν την Ευρωζώνη της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης όλων των μελών της οφείλει να αγωνιστεί δίπλα τους.

Οι Λαοί οφείλουν να μετακινηθούν από την θέση του αντικειμένου στην θέση του υποκειμένου της ιστορίας

Οι λαοί, ως ιστορικά υποκείμενα, δηλαδή ως διαχρονικές οντότητες σκέπτονται και δρουν στη διάσταση του μεγάλου ιστορικού κύκλου, σε αντίθεση με τα άτομα που συμπεριφέρονται στη διάσταση του βιολογικού τους κύκλου, η των θεσμών, ας πούμε των κομμάτων, που λειτουργούν στη διάσταση βραχυπροθέσμων στόχων, με αποτέλεσμα τη σύγχυση αναφορικά με το ρολό των λαών στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στη διαμόρφωση της ιστορίας. Βέβαια η εκάστοτε εξουσία φροντίζει με κάθε πρόσφορο μέσο να αποπροσανατολίζει τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και πρόσκαιρα το καταφέρνει με τη βοήθεια των θρησκευτικών μύθων[5], με τις εξουσιαστικές ιδεολογίες, με το ψέμα, την παραπληροφόρηση, αλλά και με το φόβο και με τη βία των θεσμών, των δομών και των λειτουργιών κάθε εξουσιαστικού συστήματος. Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν τα καλύτερα εργαλεία αποπροσανατολισμού των κοινωνιών, τις οποίες τα μεν συντηρητικά τις αντιμετωπίζουν ως "όχλο", τα δε "προοδευτικά" ως ‘μάζες’ που δεν μπορούν τάχα να αυτοκυβερνηθούν και γι αυτό προσφέρονται οι κομματικές ηγεσίες να τις κυβερνήσουν, πάντα με το αζημίωτο φυσικά. Όμως τελικά οι λαοί ως άτομα και ως σύνολα καταφέρνουν πάντα να δημιουργούν τον κάθε φορά καλύτερο κόσμο μέσα στους κόλπους του παλιού και γράφοντας την ιστορία καταφέρνουν να γυρίζουν τις σελίδες της την ώρα που πρέπει. Η ωρίμανση των συνθηκών ανατροπής του παλιού παρακμασμένου κόσμου γίνεται μέσα από τις αντιφάσεις, τις αδυναμίες και τις αντικοινωνικές επιλογές της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών εκφραστών της και συντελείται σε κοινωνικό επίπεδο και παρά τα εμπόδια που βάζουν οι εκάστοτε άρχουσες τάξεις και οι εκάστοτε πολιτικοί διαχειριστές τους.

Η συμβολή του καθενός μας στην ωρίμανση της εκάστοτε κοινωνίας και συγκεκριμένα της σύγχρονης κοινωνίας να απαλλαγεί από τον μανιακό καπιταλισμό και να χτίσει έναν κόσμο της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της κοινωνικής ισότητας και του οικουμενικού ουμανιστικού πολιτισμού, αποτελεί το μοναδικό κριτήριο προοδευτικότητας. Σε κατακλείδα, οι λαοί, που ως δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δημιουργούν, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούν στην ολότητάς τους, με τους εκάστοτε αγώνες τους[6] και την καθημερινή πάλη τους για μια καλύτερη ζωή και για κοινωνική ισότητα, τον κάθε φορά καλύτερο κόσμο στη διάσταση του ιστορικού κύκλου, οφείλουν σήμερα με την βοήθεια της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας να αναδειχθούν από αντικείμενο σε υποκείμενο της ιστορίας και να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε συνθήκες κοινωνικής ισότητας και ανθρωπισμού.

---

[1] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.

[2] Για μια σε βάθος ανάλυση της φύσης και του ρόλου της ατομικής ιδιοκτησίας, βλέπε, Λάμπος Κώστας, Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017.

[3] Για μια σε βάθος ανάλυση του παγκόσμιου ενεργειακού προβλήματος, βλέπε: Λάμπος Κώστας, Ποιος φοβάται το Υδρογόνο; Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την  καπιταλιστική βαρβαρότητα, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2013.

[4] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Οι Ευρωπαίοι και πάλι ενώπιον της Ιστορίας, http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/oi-eyropaioi-kai-pali-enopion-tis-istorias-0,

[5] Βλέπε Λάμπος Κώστας, Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015..

[6] Βλέπε σχετικά Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον πολιτισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.

~~~~~~~

Ο Κώστας Λάμπος είναι Δρ. της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Freie Universitaet Berlin. Έχει διδάξει στην ΑΒΣΘ (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο ΤΕΙ Αθήνας. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα στα ελληνικά, στα γερμανικά και στα αγγλικά, καθώς και τα βιβλία:
- "Abhaengigkeit und fortgeschrittene Unterentwicklung darkestellt am Beispiel der Landwirtschaft Griechenlands", R.G. Fischer Verlag, Frankfurt am Main 1981 
- "Εξάρτηση, προχωρημένη υπανάπτυξη και αγροτική οικονομία της Ελλάδας", Αιχμή,1983 
- "Συνεταιρισμοί και ανάπτυξη" (Kοχλίας, 1986, Ηλίανθος, 1996 και Δαρδανός-Τυπωθήτω, 2000
- "Από την κρίση στην υπέρβαση του ελληνικού περιφερειακού καπιταλισμού", Αιχμή, 1988. 
- "Συντεταγμένες εθνικής αγροτικής αγροτικής ανασυγκρότησης", Ηλίανθος, 1991. 
- "Εισαγωγή στον οικονομικό προγραμματισμό", Ηλίανθος, 1996. 
- "Η ζεύξη Ρίου Αντιρρίου και οι εχθροί της ανάπτυξης", Αθήνα 1992 και 1993
- "Αμερικανισμός και παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του φόβου και της παρακμής", Παπαζήσης, 2009.
- "Άμεση δημοκρατία και αταξική κοινωνία: Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητα προς την κοινωνική ισότητα και τον ουμανισμό", Νησίδες, 2012.
- "Ποιος φοβάται το υδρογόνο: Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα", Νησίδες, 2013.